Jesteś tutaj:

Informacja ogólna

Drukuj

Protokół z Kioto[1] do Konwencji Klimatycznej[2] umożliwia zastosowanie mechanizmów rynkowych, zwanych mechanizmami elastycznymi, w celu zmniejszenia kosztów redukcji emisji gazów cieplarnianych. Mechanizmy te mają pomagać państwom-Stronom z Załącznika I Konwencji Klimatycznej w wypełnieniu celów redukcyjnych zawartych w Protokole z Kioto. Istnieją następujące rodzaje mechanizmów:

  • mechanizm wspólnych wdrożeń (Joint Implementation – JI),
  • mechanizm czystego rozwoju (Clean Development Mechanism – CDM),
  • międzynarodowy handel emisjami (International Emission Trading – IET).

Mechanizmy polegają na stworzeniu możliwości redukcji emisji gazów cieplarnianych za granicą, jeżeli uwarunkowania ekonomiczne sprzyjają obniżeniu poniesionych kosztów w stosunku do podobnych działań we własnym kraju. Mechanizmy te uzupełniają, lecz nie zastępują wysiłków krajowych, podejmowanych na rzecz redukcji emisji. W skali globalnej stosowanie mechanizmów przyczynia się do osiągania wymiernych redukcji emisji, które mają umowny wymiar tzw. jednostek Kioto (AAU, ERU, CER, RMU), podlegających międzynarodowej wymianie i dzięki temu stanowiących przedmiot obrotu na tzw. rynku węglowym. Chcąc uczestniczyć w handlu emisjami i obrocie jednostkami Kioto na rynku węglowym, każde państwo musi spełniać odpowiednie wytyczne, wynikające z decyzji podejmowanych w ramach Konwencji Klimatycznej. Polska jest jednym z takich państw.

Zróżnicowanie mechanizmów i rodzajów jednostek wynika z różnego statusu państw-Stron Konwencji Klimatycznej. Dwa z mechanizmów, czyli międzynarodowy handel emisjami i mechanizm wspólnych wdrożeń (JI) są skierowane do krajów z Załącznika I do Protokołu z Kioto (są to państwa tzw. rozwinięte, które przyjęły cel redukcyjny w ramach Protokołu). Natomiast trzeci mechanizm – czystego rozwoju (CDM) – daje możliwość udziału w rynku węglowym również krajom tzw. rozwijającym się (spoza Załącznika I). Dwa mechanizmy, JI i CDM, są mechanizmami projektowymi, w których biorą udział po dwa państwa: jedno jako inwestor wnoszący technologię, a drugie jako gospodarz, współrealizujący i goszczący projekt na swoim terytorium.

Wielkości emisji sześciu gazów cieplarnianych wymienionych w Załączniku A do Protokołu z Kioto[3] są wyrażane w ekwiwalencie dwutlenku węgla, zapisywanym jako „CO2 ekw.”. Ta sama zasada dotyczy międzynarodowych jednostek Kioto, które można łatwiej porównywać również dzięki temu, że wszystkie one odpowiadają wielkości emisji 1 t CO2 ekw.. Istnieją następujące rodzaje jednostek:

  • jednostki przyznanej emisji (Assigned Amount Units – AAU) – pozwolenia na emisje przyznane państwom z Załącznika I;
  • jednostki poświadczonej redukcji emisji (Certified Emission Reduction – CER) – jednostki generowane w ramach realizacji projektów CDM (w państwach spoza Załącznika I)[4];
  • jednostki redukcji emisji (Emission Reduction Units – ERU) – jednostki generowane w ramach realizacji projektów JI (w krajach z Załącznika I)[5];
  • jednostki pochłaniania (Removal Units – RMU) – uzyskiwane jako rezultat działalności człowieka, mającej na celu zwiększenie pochłaniania gazów cieplarnianych z działań w obszarze użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów oraz leśnictwa (LULUCF).

 

[1] Protokół z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (w skrócie Protokół z Kioto), został sporządzony 11 grudnia 1997 r. i wszedł w życie 16 lutego 2005 r.

[2] Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC – United Nations Framework Convention on Climate Change), zwana Konwencją Klimatyczną, została przyjęta w 1992 r. na Konferencji „Środowisko i Rozwój” w Rio de Janeiro i weszła w życie 21 marca 1994 r.

[3] dwutlenek węgla (CO2), metan (CH4), podtlenek azotu (N2O), fluorowęglowodory (HFC), perfluorowęglowodory (PFC), sześciofluorek siarki (SF6)

[4] Projekty zalesiania lub ponownego zalesiania (A/R CDM - Afforestation/ Reforestation) w ramach CDM generują jedynie wygasające jednostki (tCER oraz lCER)

[5] Jednostki ERU są konwertowane z jednostek AAU, wyjątek stanowią ERU generowane w związku z realizacją projektów JI w obszarze LULUCF (które konwertowane są z jednostek RMU).

Tagi: mechanizm wspólnych wdrożeń JI mechanizm czystego rozwoju CDM projekt wspólnych wdrożeń projekt JI projekt CDM jednostki Kioto jednostki przyznanej emisji AAU jednostki poświadczonej redukcji emisji CER jednostki redukcji emisji ERU jednostki pochłaniania RMU