Jesteś tutaj:

Podinstalacja sieci ciepłowniczej - przydział bezpłatnych uprawnień do emisji na okres 2021-2025.

Drukuj

W związku z licznymi pytaniami dotyczącymi sposobu wydzielenia podinstalacji sieci ciepłowniczej na potrzeby sporządzenia wniosku o przydział bezpłatnych uprawnień do emisji na lata 2021-2025 poniżej przekazujemy stosowne informacje.

Sieć ciepłownicza w rozporządzeniu FAR

Zgodnie z art. 10 ust 3 rozporządzenia FAR: „W odniesieniu do podinstalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, podinstalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie oraz podinstalacji wytwarzających emisje procesowe prowadzący instalację na podstawie kodów NACE i PRODCOM stosuje wyraźne rozróżnienie, czy dany proces wykorzystuje się w sektorze lub podsektorze uważanym za narażony na znaczące ryzyko ucieczki emisji, czy też danego procesu nie wykorzystuje się w takim sektorze lub podsektorze, jak określono zgodnie z art. 10b ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE. Ponadto prowadzący instalację rozróżnia między ilością mierzalnego ciepła wyprowadzanego do celów sieci ciepłowniczej a mierzalnym ciepłem, którego nie wykorzystuje się w sektorze lub podsektorze uważanym za narażony na znaczące ryzyko ucieczki emisji, określonym zgodnie z art. 10b ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE”. […] „W przypadku gdy co najmniej 95% poziomu działalności podinstalacji sieci ciepłowniczej lub podinstalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple można przypisać do jednej z tych podinstalacji, prowadzący instalację może przypisać łączny poziom działalności tych podinstalacji do tej podinstalacji, której poziom działalności jest najwyższy”.

Tak więc podczas wyznaczania podinstalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, ciepło kwalifikujące się do przydziału bezpłatnych uprawnień, w pierwszym kroku należy podzielić pomiędzy:

Po dokonaniu takiego podziału, w następnym kroku, z ciepła wykorzystywanego w sektorach lub podsektorach uznanych za nienarażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji należy wydzielić część ciepła wykorzystywanego do celów sieci ciepłowniczej.

Zgodnie z definicją określoną w art. 2 pkt 4) rozporządzenia FARsieć ciepłownicza” oznacza dystrybucję mierzalnego ciepła w celu ogrzewania lub chłodzenia przestrzeni lub w celu wytwarzania ciepłej wody do użytku domowego za pośrednictwem sieci, do budynków lub obiektów nieobjętych EU ETS, z wyjątkiem mierzalnego ciepła stosowanego do wytwarzania produktów i powiązanych działań lub do wytwarzania energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 10 ust 4 akapit 2 rozporządzenia FAR „aby dokonać rozróżnienia mierzalnego ciepła, które można przypisać do podinstalacji sieci ciepłowniczej, prowadzący instalację przedstawia przekonujący dla właściwego organu dowód, że mierzalne ciepło jest wyprowadzane do sieci ciepłowniczej”.

Według Dokumentu nr 2 – „Wytyczne dotyczące określania przydziału na poziomie instalacji” (sekcja 3.3), sieć ciepłowniczą, w rozumieniu rozporządzenia FAR, charakteryzuje się następująco:

  • Dotyczy dystrybucji mierzalnego ciepła przez sieć;
  • W celu ogrzewania lub chłodzenia przestrzeni lub produkcji ciepłej wody użytkowej;
  • Do budynków lub miejsc nieobjętych EU ETS;
  • Wyłączając mierzalne ciepło wykorzystywane do produkcji produktów i związanych z nimi działań lub energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 10b ust. 4 dyrektywy EU ETS i art. 16 ust. 3 rozporządzenia FAR, w przypadku przydziału uprawnień w związku z produkcją ciepła dla sieci ciepłowniczej, współczynnik narażenia na ucieczkę emisji będzie wynosił 0,3 od 2021 r. do 2030 r. (tzn. wstępny przydział uprawnień będzie wynosił 30% średniej produkcji z okresu odniesienia pomnożonej przez benchmark na ciepło). W przypadku ciepła zużywanego w sektorach nienarażonych na ucieczkę emisji, współczynnik narażenia zmniejsza się z 0,3 po 2026 r. do 0 w 2030 r., co oznacza, że wstępny przydział uprawnień związany z produkcją ciepła na potrzeby sektorów nienarażonych na ucieczkę emisji, będzie po 2026 r. spadał z poziomu 30% średniej produkcji z okresu odniesienia pomnożonej przez benchmark na ciepło, do 0% w 2030 r.

W związku powyższym, aby dokonać rozróżnienia mierzalnego ciepła, które można przypisać do podinstalacji sieci ciepłowniczej, należy przedstawić przekonujący dla właściwego organu dowód, że mierzalne ciepło jest wyprowadzane do sieci ciepłowniczej.

Tak więc po dokonaniu podziału ciepła kwalifikującego się do przydziału bezpłatnych uprawnień pomiędzy ciepło wykorzystywane w sektorach narażonych na ryzyko ucieczki emisji a ciepło wykorzystywane w sektorach nienarażonych na ryzyko ucieczki emisji, z ciepła wykorzystywanego w sektorach nienarażonych na ryzyko ucieczki emisji należy wydzielić część ciepła wykorzystywanego do celów sieci ciepłowniczej.

Na potrzeby podejmowania decyzji, czy ciepło rozpatrywane jako dostarczone do sieci ciepłowniczej jest wykorzystywane do celów ogrzewania lub chłodzenia przestrzeni lub produkcji ciepłej wody użytkowej można przyjąć następujące założenia:

  • W przypadku ciepła niskotemperaturowego (z temperaturą projektową poniżej 130°C w punkcie wejścia producenta ciepła do sieci) dostarczonego do sieci można założyć, że spełnione są warunki definicji sieci ciepłowniczej.
  • W przypadku temperatury projektowej 130°C i więcej, ciepło zostanie uznane za dostarczone do sieci ciepłowniczej w przypadku, gdy producent ciepła dostarczy odpowiednie dowody, np. dokumenty dotyczące sprzedaży (za cały okres odniesienia), wyraźnie wskazujące ilość sprzedanego ciepła na potrzeby ogrzewania lub chłodzenia przestrzeni lub produkcji ciepłej wody użytkowej.

W obu przypadkach producent ciepła musi zapewnić, że ciepło zgłoszone jako sieć ciepłownicza nie podlega bezpłatnemu przydziałowi w innych instalacjach ETS.

Ogrzewanie pomieszczeń w sektorach nieobjętych ETS zasadniczo wchodzi w zakres definicji sieci ciepłowniczej i dlatego powinno zostać przypisane do podinstalacji sieci ciepłowniczej. Wcześniej jednak należy ocenić, czy będą miały zastosowanie zasady dotyczące 95% określone w art. 10 ust. 3 rozporządzenia FAR.

ZGŁOŚ UWAGI DO ARTYKUŁU