Na podstawie informacji wprowadzonych przez podmioty korzystające ze środowiska do Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji za 2021 rok określono wskaźniki emisyjności CO2, SO2, NOx, CO i pyłu całkowitego:
- na 1 MWh energii elektrycznej wyprodukowanej w źródłach spalania paliw,
- na 1 MWh energii elektrycznej wyprodukowanej w źródłach spalania paliw, wraz z uwzględnieniem energii elektrycznej dostarczonej do sieci z odnawialnych źródeł energii i z uwzględnieniem strat i różnic bilansowych, czyli u odbiorcy końcowego.

Opracowanie dostępne jest pod adresem Materiały do pobrania/Wskaźnik emisyjności/Wskaźniki produktowe dla energii elektrycznej.

W 2021 roku nastąpiło zwiększone, w stosunku do 2020 roku, zapotrzebowanie na energię elektryczną (zużycie ogółem wzrosło z 171,310 TWh w 2020 r. do 180,519 TWh w 2021 r.) w wyniku odbudowy aktywności gospodarki po kryzysie związanym z pandemią Covid-19, zmniejszenie importu (z 20,624 TWh do 15,100 TWh) i zwiększenie eksportu energii elektrycznej (z 7,357 TWh do 14,212 TWh) i w konsekwencji zwiększenie produkcji energii elektrycznej w kraju (z poziomu 158,043 TWh w 2020 r. do 179,631 TWh w 2021 r.).

Procentowy wzrost emisji CO2 był większy od wzrostu produkcji energii elektrycznej m.in. ze względu na ograniczoną przez warunki pogodowe produkcję z OZE (produkcja en. el. z OZE wzrosła z 28,227 TWh do 30,461 TWh w głównej mierze dzięki przyrostowi o blisko 2 TWh produkcji z PV, jednak udział OZE w produkcji en. el. spadł z 17,9% do 17,0%) oraz zmniejszoną generację w źródłach gazowych (produkcja z paliw gazowych spadła z 16,891 TWh do 15,848 TWh) spowodowaną wysokimi cenami gazu i w konsekwencji mniejszą konkurencyjnością ekonomiczną tych jednostek.
Z tego powodu, wzrost produkcji energii elektrycznej był realizowany przede wszystkim przez jednostki węglowe (na węgiel brunatny i węgiel kamienny) o wyższej jednostkowej emisyjności CO2.