• Ustawa z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisji gazów cieplarnianych i innych substancji to zbiór przepisów regulujących powołanie a następnie funkcjonowanie Krajowego ośrodka bilansowania i zarządzania emisjami oraz Krajowego systemu bilansowania i prognozowania emisji. Ustawa określa zasady zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, krajowym limitem emisji gazów cieplarnianych nieobjętych systemem handlu uprawnieniami do emisji, a także zasady opracowywania prognoz zmian aktywności, krajowego programu redukcji emisji i krajowego programu ograniczania zanieczyszczenia powietrza. Ustawa zawiera wykaz gazów cieplarnianych i innych substancji wprowadzanych do powietrza, objętych systemem zarządzania. Przepisy ustawy nakładają także na podmioty korzystające ze środowiska obowiązek sporządzania i wprowadzania do Krajowej bazy raportu o wielkościach emisji gazów cieplarnianych i innych substancji.

• Ustawa z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych,  jak nazwa wskazuje, zawiera, przepisy regulujące zagadnienia związane z handlem uprawnieniami do emisji wybranych gazów cieplarnianych, obowiązujące wszystkich uczestników systemu tj. podmioty prowadzące instalacje i operatorów statków powietrznych. Ustawa określa obowiązki uczestników systemu np. w zakresie monitorowania wielkości emisji, obowiązki sprawozdawcze, obowiązki w zakresie rozliczania wielkości emisji dwutlenku węgla, a także określa sankcje za ich nieprzestrzeganie. Ustawa reguluje także zasady funkcjonowania systemu, zasady przydziału uprawnień do emisji, a także określa zadania organów administracji publicznej w związku z administrowaniem systemem oraz kontrolą przestrzegania obowiązków przez uczestników systemu.

• Ustawa z dnia 15 kwietnia 2021 r. o zmianie ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz niektórych innych ustaw, jak nazwa wskazuje, zmienia ustawę z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz kilka innych ustaw, w tym m.in. ustawę z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji oraz ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.
  Głównym celem ustawy jest uzupełnienie transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814.
  Jedną z najbardziej istotnych zmian wprowadzonych przez ww. dyrektywę jest ustanowienie tzw. Funduszu Modernizacyjnego. Działalność Funduszu Modernizacyjnego została zaplanowana na lata 2021–2030, a najważniejszym jego celem jest wsparcie zrealizowania ustalonego na poziomie UE, celu redukcji emisji gazów cieplarnianych o 40% w 2030 r. w porównaniu do 1990 r. Ze środków Funduszu korzystać będzie dziesięć państw z Europy Środkowo-Wschodniej, w których PKB per capita było w 2013 r. niższe niż 60% średniej UE, w tym Polska. Środki finansowe Funduszu będą przeznaczane na modernizację systemu energetycznego i zwiększenie efektywności energetycznej w ww. państwach członkowskich. Głównym ograniczeniem w zakresie rodzaju przedsięwzięć w ramach projektów priorytetowych, które mogą skorzystać ze wsparcia Funduszu, jest wyłączenie możliwości finansowania instalacji wytwarzających energię przy użyciu stałych paliw kopalnych.
  Fundusz będzie zasilany środkami finansowymi pochodzącymi ze sprzedaży przez Komisję Europejską na aukcjach uprawnień do emisji w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych stanowiących 2% całkowitej puli unijnej.

• Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska określa m.in. zasady i warunki korzystania ze środowiska, a w szczególności zasady ustalania warunków ochrony zasobów środowiska, warunków wprowadzania substancji lub energii do środowiska, wprowadza obowiązek ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska. Prawo ochrony środowiska określa także obowiązki organów ochrony środowiska oraz formy i przesłanki ponoszenia odpowiedzialności za naruszenie wymagań ochrony środowiska lub korzystania ze środowiska.

• Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 26 października 2022 r. w sprawie szczegółowego zakresu informacji zawartych w raporcie oraz sposobu jego wprowadzania do Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji wraz z załącznikiem określa szczegółowy zakres informacji, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1-10 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji zawartych w raporcie wprowadzanym do Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji w terminie do końca lutego każdego roku, oraz sposób jego wprowadzania do Krajowej bazy przez podmioty korzystające ze środowiska, w tym zasady zakładania i obsługi kont tych podmiotów w Krajowej bazie. Wydany akt prawny służy zapewnieniu sprawnego funkcjonowania i jednolitości danych wprowadzanych do Krajowej bazy stanowiących część Krajowego systemu bilansowania i prognozowania emisji.

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2016 r. w sprawie warunków i sposobu ustalania kosztów kontroli i szacowania wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej wraz z załącznikiem zawierającym wykaz współczynników odpowiadających poszczególnym czynnościom związanym z analizą albo wykonaniem pomiarów, w tym pobieraniu próbek, określa warunki i sposób ustalania kosztów ponoszonych w związku z prowadzeniem kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska oraz szacowania wielkości emisji z instalacji albo z operacji lotniczej, o którym mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.