Ogłoszenie decyzji Komisji ws. wielkości emisji non-ETS w państwach członkowskich (więcej: Sprawozdawczość) rozpoczyna tzw. okres elastyczności, który trwa 4 miesiące i jest poświęcony na dokonanie rozliczeń emisji krajowych za dany rok rozliczeniowy. Decyzja non-ETS określa dopuszczalne sposoby elastycznego rozliczania wielkości emisji w non-ETS. W tym celu ustala funkcjonowanie tzw. mechanizmów elastyczności, które mogą być zastosowane w okresie elastyczności. W zależności od wyniku raportowanej wielkości emisji istnieje możliwość pożyczania części własnego limitu (do 5% rocznego limitu emisji) z roku następnego. Dozwolone jest również przenoszenie niewykorzystanych jednostek z danego roku na lata późniejsze. Oprócz zarządzania niedoborem lub nadwyżką w ramach własnych rocznych limitów przyznanej emisji istnieje również możliwość międzynarodowego obrotu jednostkami AEA, czyli zbywania i kupowania jednostek pomiędzy państwami członkowskimi w celu pokrycia deficytu emisji w non-ETS w przypadku gdy nie wystarczą własne zasoby AEA.
Ponadto istnieje możliwość wykorzystania jednostek CER/ERU do rozliczenia emisji w non-ETS. Roczna liczba wykorzystania tych jednostek nie może przekraczać 3% emisji gazów cieplarnianych w 2005 r. Niewykorzystana w danym roku część limitu może zostać przeniesiona na kolejne lata okresu rozliczeniowego. Dodatkowo każde państwo członkowskie może przekazać innemu państwu swoją niewykorzystaną część limitu (do 3% emisji gazów cieplarnianych w 2005 r.).
Dopuszczone do rozliczenia emisji w non-ETS kategorie jednostek, to:
- jednostki CER/ERU wydane za redukcje emisji osiągnięte do końca 2012 r.,
- jednostki CER/ERU wydane za redukcje emisji osiągnięte od 2013 r., ale z projektów zarejestrowanych przed 2013 r.,
- jednostki CER wydane w odniesieniu do redukcji emisji osiągniętej w krajach najsłabiej rozwiniętych (tzw. Least Developed Countries, LDCs), do czasu ratyfikacji przez te kraje porozumienia z Unią Europejską lub do 2020 r., w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej,
- tymczasowe jednostki CER (tCER) i długoterminowe jednostki CER (lCER) z projektów związanych z zalesianiem i ponownym zalesianiem, pod warunkiem, że państwo zobowiąże się do dalszego zastępowania tych jednostek przed datą ich wygaśnięcia,
- jednostki z art. 24a.
Wszystkie ww. kategorie jednostek CER/ERU powinny pochodzić z projektów kwalifikujących się do wykorzystania w EU ETS w latach 2008-2012. Państwa członkowskie w swoich strategiach zakupu jednostek powinny brać pod uwagę sprawiedliwy rozkład geograficzny projektów (czyli uwzględniać jednostki wygenerowane w ramach projektów realizowanych w LDCs).
Jeżeli pomimo zastosowania mechanizmów elastyczności wielkość emisji non-ETS pozostaje większa niż jej limit na dany rok, to państwo członkowskie jest zobowiązane do opracowania planu działań korygujących. Taki plan przedstawia się Komisji Europejskiej w terminie 3 miesięcy od zamknięcia bilansowania emisji na dany rok rozliczeniowy. Dodatkową konsekwencją przekroczenia rocznego limitu emisji jest powiększenie niezbilansowanej wielkości o współczynnik 1,08 i przeniesienie jej do rozliczenia na rok następny.