Sprawozdawczość dotycząca krajowej rocznej emisji gazów cieplarnianych w non-ETS jest raportowana corocznie dla roku x-2. Uregulowania prawne określają zakres, sposoby i terminy dotyczące sprawozdawczości, która dotyczy zarówno wielkości emisji jak i działań państw członkowskich zmierzających do redukcji emisji w non-ETS poprzez wdrażanie odpowiednich polityk sektorowych.

W połowie każdego roku państwa członkowskie przedstawiają Komisji swoje robocze inwentaryzacje (tzw. przybliżone wykazy gazów cieplarnianych), za rok poprzedni (x-1). Później następuje właściwe raportowanie wielkości emisji w non-ETS, które odbywa się dwuetapowo w pierwszym kwartale kolejnego roku (stąd wynika raportowanie dla roku x-2). Wstępny wykaz emisji składa się do Komisji w terminie do 15 stycznia, a wykaz ostateczny – do 15 marca. Wtedy Komisja dokonuje przeglądu raportów, po czym wydaje decyzję, w której określa wielkości emisji non-ETS w roku sprawozdawczym dla poszczególnych państw członkowskich.