Na podstawie art. 10a ust. 19 dyrektywy 2009/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 63.) został wprowadzony mechanizm korekty przydziału uprawnień do emisji w przypadku zaprzestania działalności lub częściowego zaprzestania działalności przez instalacje objęte systemem handlu uprawnieniami do emisjami, którym zostały przyznanie bezpłatne uprawnienia do emisji. Zasada działania mechanizmu korekty przydziału uprawnień do emisji została szczegółowo określona w art. 22 i art. 23 decyzji Komisji nr 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydział bezpłatnych uprawnień w całej Unii na mocy art.10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. L 130 z 17.05.2011, str.1).
Zgodnie z art. 22, przedmiotowej decyzji, za zaprzestanie działalności instalacji uznaje się spełnienie przez instalację jednego z następujących warunków:

1) wygasło zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych na podstawie ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. Nr 122, poz. 695) (lub zezwolenie na uczestnictwo instalacji w systemie handlu uprawnieniami do emisji wydane na podstawie ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz.2784 z późn.zm.), lub pozwolenie zintegrowane, pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, o którym mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska;
2) wycofano zezwolenia lub pozwolenia, o których mowa w pkt 1;
3) działalność instalacji jest niemożliwa z przyczyn technicznych;
4) instalacja nie działa, ale działała wcześniej i nie może wznowić eksploatacji z przyczyn technicznych;
5) instalacja nie działa, ale wcześniej działała i prowadzący instalację nie może wykazać, że przedmiotowa instalacja wznowi działanie najpóźniej w ciągu 6 miesięcy od momentu zaprzestania działalności. Państwo członkowskie może wydłużyć ten okres maksymalnie do 18 miesięcy, jeśli prowadzący instalację może wykazać, że instalacja nie może wznowić działalności w terminie 6 miesięcy ze względu na wyjątkowe i nieprzewidziane okoliczności, których nie można było uniknąć nawet przy dochowaniu pełnej należytej staranności oraz które znajdują się poza kontrolą prowadzącego instalację, w szczególności takich okoliczności, jak klęski żywiołowe, wojna, zagrożenie wojną, akty terrorystyczne, rewolucje, zamieszki, sabotaż lub akty wandalizmu.


W przypadku instalacji, które „trzyma się” w rezerwie lub gotowości oraz instalacji, które działają sezonowo, nie stosuje się pkt 5, jeżeli zostały spełnione wszystkie następujące warunki:

1) prowadzący instalacje posiada zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych i wszystkie inne odpowiednie pozwolenia;
2) rozpoczęcie działalności jest technicznie możliwe bez wprowadzania zmian fizycznych w instalacji;
3) przeprowadzana jest regularna konserwacja.

Nie wydaje się uprawnień do emisji dla instalacji, która zaprzestała działalności począwszy od roku następującego po roku, w którym zaprzestano działalności instalacji.

Zgodnie z art. 23 decyzji, za częściowe zaprzestanie działalności instalacji w instalacji, uznaje się sytuację, kiedy jedna podinstalacja, która przyczyniała się do przyznania bezpłatnie co najmniej 30% z ostatecznej liczby uprawnień do emisji, lub do przyznania ponad 50 000 uprawnień do emisji, ogranicza poziom swojej działalności w danym roku kalendarzowym o co najmniej 50% w porównaniu z poziomem działalności wykorzystanym w Krajowych Środkach Wykonawczych (dalej KŚW) do obliczania bezpłatnego przydziału uprawnień do emisji.

1) Jeżeli poziom działalności podinstalacji jest ograniczony o 50-75% w porównaniu z poziomem działalności przyjętym w KŚW, podinstalacja otrzymuje jedynie 50% przydziału ostatecznej liczby uprawnień do emisji;
2) Jeżeli poziom działalności podinstalacji jest ograniczony ponad 75-90% w porównaniu z poziomem działalności przyjętym w KŚW, podinstalacja otrzymuje jedynie 25% przydziału ostatecznej liczby uprawnień do emisji;
3) Jeżeli poziom działalności podinstalacji jest ograniczony ponad 90% w porównaniu z poziomem działalności przyjętym w KŚW, podinstalacja otrzymuje 0 uprawnień;

Przydział uprawnień do emisji dla instalacji, która częściowo zaprzestała działalności dostosowuje się począwszy od roku następującego po roku, w którym częściowe zaprzestanie działalności miało miejsce, lub od roku 2013, jeżeli częściowe zaprzestanie działalności miało miejsce przed dniem 1 stycznia 2013 r. Będzie się to wiązało z koniecznością przekazania danych za rok 2012.

Jeżeli instalacja, w której miało miejsce częściowe zaprzestanie działalności, osiągnie poziom działalności wynoszący ponad 50% w porównaniu z poziomem działalności wynikającym z częściowego zaprzestania działalności, instalacja otrzymuje ostateczną liczbę uprawnień do emisji wynikającą z KŚW, począwszy od roku następującego po roku, w którym poziom działalności przekroczył próg 50 %.
Jeżeli instalacja, w której miało miejsce częściowe zaprzestanie działalności, osiągnie poziom działalności wynoszący ponad 25% w porównaniu z poziomem działalności wynikającym z częściowego zaprzestania działalności, instalacja otrzymuje 50% ostatecznej liczby uprawnień do emisji wynikającej z KŚW, począwszy od roku następującego po roku, w którym poziom działalności przekroczył próg 25 %.